Söyle o hallerinden şikayetçi olanlara

Babacığım; Celal alenen ayın on dördü misali bir nur olarak göründü bana. ‘’Sana bir sır vereyim mi’’ dedi. Ver, lütfet dedim. 
‘’Söyle! Kim benden şikâyetçi olursa, hayatından, parasızlıktan, hastalıktan, üzüntüden… veya kısas isterse daha da üzüntüsünü, kederini, hastalığını, parasızlığını artırırım. Benimle hiç kimse mücadele etmesin. Beni ancak af ve merhamet dileyerek, tövbe ederek yenerler. Bilirsiniz ki hadiste bildirildiği şekilde <rahmetim gazabıma galiptir.> Ben Celal olarak hiç kimsenin canını, hayatını mahvetmek istemiyorum. Benim celalimi, öfkemi, onlar hatalı zikirleriyle, sıradan sözleriyle hal ve hareketleriyle besliyorlar, güçlendiriyorlar. Yaptıkları davranışlar, benim yok edici, acımasızlığımı, öfkemi tahrik ediyor… Kim benden şikâyet ederse, daha artırırım o gönderdiğim belayı… Haa ! ben celalullah olarak hiç kimseye keyfi olarak acı keder göndermedim.
Onların amelleri beni kendilerine cezbetti,çekti.
Onlar istedi…
Davranışlarıyla, zikirleriyle, amelleriyle öfkemi gazabımı cezbettiler, talep ettiler, bunu böyle bilsinler.
Ben ki âlemlerin rabbiyim,
ben münezzeh ve temizim, zulmedici değilim, söyle onlara…’’ dedi